“ အ ရွက္ ေျဖ လကၤာ ”
>> Tuesday, November 25, 2008
ေျခာက္တီးေျခာက္ခ်က္ စားက်က္ေျမဟာ
ဖုန္းဆိုးေငြ႔တသင္းသင္းနဲ႔
ေသြးညီႇနံ႔ေတြမရွင္းေသးဘူးအေမ…
ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းေလ…
နံရံေနာက္မွာ ေခြလို႔ ေခါက္လို႔
ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြေလ…
မ၀ေရစာ ညစာၾကမ္းၾကမ္းေတြနဲ႔
ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုလြမ္းေနေတာ့မွာပဲအေမ
အေမကကၽြန္ေတာ့ကိုလြမ္းသလို
သူတို႔လည္းကၽြန္ေတာ့္ကို လြမ္းေနၾကေတာ့မွာပဲအေမ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယံုၾကည္တာေလးတခုနဲ႔
သူတို႔ဘ၀ကို စိတ္ခ်လက္ခ်အပ္ထားခဲ့တဲ့သူေတြ
အိပ္ကပ္အစုတ္ထဲက အိပ္မက္အရုပ္ေလးကို
တယုတယ ထုတ္ထုတ္ၾကည့္လို႔
အလြမ္းေပၚအလြမ္းဆင့္ အလြမ္းနင့္ေနၾကမွာပဲအေမ
သံေျခခ်င္းတန္းလန္းၾကီးနဲ႔ေတာင္
ႏိုင္ငံၾကီးေကာင္းစားတာျမင္ခ်င္ေသးသတဲ့
လူပီသလိုက္ၾကပံုမ်ား တျပားသားမွစိတ္ကိုမေလ်ာ့ဘူးအေမ
သူငယ္ခ်င္းေတြေလ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြေပါ့
ဒီေကာင္ေတြကို ဒီေထာင္ေတြထဲ
ကၽြန္ေတာ္ဘယ္အခ်ိန္ထိ ေနခြင့္ျပဳရဦးမလဲအေမ
နရသိန္တံခါးကို ရိုက္ခ်ိဳးမဖြင့္ႏိုင္ေသးသေရြ႕
လက္ဖ၀ါးေတြလည္း လူျမင္မခံ၀့ံဘူးေလ
စိတ္အနာ အစာမေၾကသမွ်
(ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ေပါ့)
ကၽြန္ေတာ့္ပါးႏွစ္ဖက္ကိုပဲကၽြန္ေတာ္
အားရပါးရ ျပန္ရိုက္လိုက္ပါရေစဦးအေမ
အရွက္ေလးမ်ားေျပလိုေျပျငား…
မတရားအမိန္႔မ်ားျဖင့္ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ ခ်မွတ္ခံထားရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ေရးဖြဲ႔သည္။
မုိဃ္းေသြး
Generation Wave
